| بررسی مزیت نسبی و درآمد محصولات زراعی در شهرستان‌های استان آذربایجان‌شرقی |
| کد مقاله : 1031-13CIAES (R3) |
| نویسندگان |
|
مریم جعفری ثانی *، علی شهنوازی، شجاعت زارع، رضا عادل زاده هیات علمی |
| چکیده مقاله |
| بخش کشاورزی یکی از بخش‌های مهم اقتصادی کشور، با توجه به داشتن مزیت‌های بالقوه طبیعی و همچنین نقش حساس در امنیت غذایی جامعه، بیش از سایر بخش‌ها نیاز به برنامه‌ریزی دارد. توجه به مزیت نسبی فعالیت‌های مختلف کشاورزی یکی از جنبه‌های مهم برنامه‌ریزی در این بخش است. در این مطالعه شاخص مزیت نسبی و درآمد خالص محصولات زراعی اصلی شهرستان‌های استان آذربایجان‌شرقی با استفاده از اطلاعات زراعی سال‌های 1395 الی 1398 محاسبه گردید. یافته‌ها نشان داد که پیازآبی در آذرشهر، جلفا و عجب‌شیر؛ سیب‌زمینی در بستان‌آباد، تبریز و سراب؛ گوجه‌فرنگی، در بناب، شبستر، عجب‌شیر و ملکان؛ یونجه آبی در آذرشهر، جلفا، خداآفرین، مرند و ورزقان، یونجه دیم در اسکو، هریس و هشترود؛ ذرت علوفه‌ای در تبریز و کلیبر؛ جو آبی در میانه و هریس؛ گندم آبی در خداآفرین و هریس ازلحاظ هر دو شاخص جایگاه مناسبی دارند. چاراویماق گزینه چندانی برای انتخاب محصول زراعی نداشته و همچنان زراعت گندم دیم پیشنهاد می‌گردد و در خداآفرین زراعت شلتوک باوجود عدم مزیت نسبی به دلیل درآمد قابل‌قبول قابل چشم‌پوشی نیست. در مراغه ضروری است بازنگری جدی در الگوی کشت انجام پذیرد. در این شهرستان هیچ‌یک از محصولات عمده موردمطالعه دارای مزیت نسبی نمی‌باشند. با توجه به این نکته که محصولات در تمام شهرستان‌ها از یک درجه از مزیت نسبی و درآمد خالص برخوردار نیستند، پیشنهاد می‌شود سیاست‌ها به‌گونه‌ای طراحی شود که هر دو شاخص مذکور مدنظر قرارگرفته و منافع اجتماعی تولید منطبق بر منافع کشاورزان گردد. |
| کلیدواژه ها |
| الگوی کشت، روش هزینه منابع داخلی، مزیت نسبی. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |