اولویت بندی محرک‏ ها و عوامل مؤثر بر تغییر کاربری اراضی کشاورزی و منابع طبیعی در استان مازندران
کد مقاله : 1260-13CIAES (R1)
نویسندگان
حمید امیرنژاد *1، ساره حسینی2، محمد بهادری3
1گروه اقتصاد کشاورزی، دانشکده مهندسی زراعی،دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
2دکتری جنگلداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
3گروه مهندسی اقتصاد کشاورزی، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
چکیده مقاله
اراضی کشاورزی و منابع طبیعی سرمایه‌های ملی می‌باشند که برای ایجاد آن‏ها سال‌های متمادی زمان‌، نیرو و سرمایه صرف شده است‌. اما امروزه سطح وسیعی از عرصه‌های منابع طبیعی و کشاورزی دستخوش تغییر و تخریب شده‌اند. استان مازندران از جمله استان‌های کشور است که در چند سال اخیر با روند رو به رشد تغییر کاربری اراضی کشاورزی و منابع طبیعی روبرو گردیده است. بنابراین، لازم است پژوهش‏هایی جهت شناسایی محرک‏های مؤثر بر تغییر کاربری در استان انجام و متناسب با آن راهکارهایی عملی ارائه شود. از این‌رو، هدف از مطالعه حاضر اولویت‏بندی محرک‏ها و عوامل مؤثر بر تغییر کاربری اراضی کشاورزی و منابع طبیعی در استان مازندران است. بر اساس هدف این مطالعه، ابتدا محرک‏ها و عوامل مؤثر در تغییر کاربری اراضی کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران، با استفاده از روش دلفی و تکمیل 36 پرسشنامه توسط خبرگان شناسایی شد. پس از شناسایی محرک‏ها و عوامل مذکور، با استفاده از روش تحلیل نسبت ارزیابی وزن دهی تدریجی (SWARA)، وزن آن‏ها تعیین شد. جهت اولویت‏بندی آن‏ها نیز از روش‏های مجموع ساده وزنی (SAW‌)، ارزیابی نسبت جمعی (ARAS) و تکنیک ترجیحات بر اساس مشابهت به راه‌حل ایده آل (TOPSIS) استفاده شد. نتایج تکنیک TOPSIS به‏عنوان بهترین مدل اولویت‏بندی بیانگر این است که محرک‌های قانونی، سیاستی؛ کالبدی، طبیعی و مصنوعی، فنی؛ اجتماعی؛ و اقتصادی به ترتیب مهم‌ترین محرک‏های تغییر کاربری اراضی کشاورزی و محرک‏های اقتصادی؛ قانونی- سیاستی؛ اجتماعی؛ کالبدی، طبیعی و مصنوعی، فنی به ترتیب مهم‌ترین محرک‏های تغییر کاربری منابع طبیعی استان مازندران می‌باشند. بر اساس نتایج به دست آمده، می‏توان پیشنهادهایی نظیر اصلاح و به‏روزرسانی قوانین ناکارآمد و تخصیص وزن مناسب به خدمات اکوسیستمی در تصمیم‏گیری‏ها را در راستای کاهش تغییر کاربری اراضی ارائه نمود.
کلیدواژه ها
دلفی، تحلیل نسبت ارزیابی وزن دهی تدریجی،مجموع ساده وزنی، ارزیابی نسبت جمعی، تکنیک ترجیحات بر اساس مشابهت به راه‌حل ایده آل.
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی